Dag 5 Een lange route van Vík í Mýrdal naar Höfn

Zoals bijna alle dagen gaan we weer vroeg op pad, dus ‘s-morgens vroeg weer hetzelfde ritueel. Koffers inpakken, alles in de auto en daar gaan we dan weer. Dit keer weten we al dat het een lange dag gaat worden, omdat we best wel een eind moeten rijden. Toch heb ik diverse stops ingepland, dus we zullen ons best wel vermaken.

De eerste stop heb ik weer gevonden via het geocachen, toch leuk dat je zo af en toe plekken vindt die je anders voorbij zou rijden. We stoppen bij Álftaversgígar, (ik weet nog steeds niet hoe je die IJslandse namen uitspreekt) een beschermd gebied met wortelloze pseudokraters. Her en der in het landschap zie je een soort kegels omhoog komen, heel apart om te zien.

Daarna rijden we een paar kilometer door naar Laufskálavarða. Hier hebben de reizigers die voor het eerst de woestijn van Mýrdalssandur overstaken een  steen op een hoopje gelegd omdat dat geluk zou brengen, er zijn inmiddels heel wat mensen geweest als je al die steenhopen bekijkt.

Ook op de planning staat verder de Scenic Green Lava Walk. Voordat we daar aankwamen, reden we al een tijdje door een onwerkelijk landschap. Alle lavarotsen die daar liggen zijn bedekt met een dikke laag mos, sprookjesachtig mooi. Je mag daar ook een klein stukje door de lava lopen, maar dat gaat niet makkelijk vanwege de grote blokken die op het pad liggen.

Onze volgende stop is de Fjaðrárgljúfur Waterfall, thuis al gekeken en er was een mogelijkheid om daar door de kloof heen te lopen. Helaas was dat vandaag verboden i.v.m. het broedseizoen van de vogels, dus er we konden alleen nog bovenlangs lopen. Ik ben tot halverwege gelopen en ben toen gestopt. Rob, Thijmen en Martijn zijn wel doorgelopen nog veel verder de berg op, maar ik weet dat ik vanmiddag ook een berg moet beklimmen, dus de krachten maar even sparen. Vanaf het uitkijkpunt, waar ik stond, had je een prachtig uitzicht de kloof in, zo mooi, zoiets heb ik nog nooit gezien. Nadat de heren weer beneden waren werd er gezegd dat de waterval niet zo mooi was als de kloof die ik bekeken had, dat moet ik dan maar geloven.

Hierna stoppen we bij een klein natuurmonumentje, een ‘natuurlijke kerkvloer’, in de loop der tijd is het basalt hier helemaal afgesleten en is er alleen een soort vloer over gebleven. Een kerk is er nooit gekomen.

Als we daar dan toch in de buurt zijn, bezoeken we ook meteen de Stjórnarfoss Waterfall. Een kleine waterval met een camping ernaast. Niet de campings zoals wij kennen, je parkeert je tent, caravan of vouwwagen ergens in de buurt van de wc en je staat. Lekker primitief. Elke waterval is anders en ze blijven prachtig om te bekijken.

Wanneer we een aardig eind verder rijden zien we al vanuit de verte een mooie waterval, toch maar even stoppen voor een foto momentje en ook deze is weer prachtig om te zien.

Niet veel verder ligt het natuurparkje Dverghamrar, volgens de legende de verblijfplaats van de dwergen en elfjes, het ziet er sprookjesachtig uit, maar wij zijn ze niet tegengekomen. Het is goed onderhouden en makkelijk te lopen, de basalt kolomen zijn meters hoog en Rob probeert er nog een terug te duwen die dreigt om te vallen.

We gaan hier vandaag een flink stuk rijden en terwijl we om ons heen kijken zien we alleen maar een weids landschap met heel veel schapen. Die lopen hier gewoon los dus je moet ook nog heel goed opletten of ze de weg gaan oversteken. In IJsland hebben ze namelijk voorrang. Er is in de verste verte geen boerderij te zien, dus waar die schapen bij horen, geen idee.

Het landschap veranderd ook continu. Nu rijden we weer een vlakte op met weinig planten en alleen stenen, dat wisselt de hele tijd af. Hier staat een klein monument, de laatste onderdelen van een brug die in 1996 door een gletsjerrun werd weggevaagd. Grote delen van de ringweg 1, inclusief een 880 meter lange brug werden verwoest, er staan nu alleen nog een paar onderdelen.

Hier vlakbij ligt Skaftafell, een groot natuurgebied waar je lekker kunt wandelen en op de berg ligt ook de waterval Svartifoss. We nemen de makkelijke route, dachten we, maar ik denk dat mijn makkelijk niet in verhouding ligt met die van IJsland. Een route van 5 kilometer, waarbij je de heenweg alleen maar de bergop moet lopen is nog steeds niet mijn ding, maar we hebben het gehaald.

Een prachtig uitzicht bij de waterval met een hoop basalt kolommen. De route zou hier vandaan nog verder lopen, eerst naar beneden en dan weer omhoog. Dat laten we maar even zitten en nemen een alternatieve route terug, achteraf niet eens zo’n slecht idee. Een leuk pad met uitkijkpunten over een andere waterval en natuurlijk nog een geocache.

Terwijl we weer lekker beneden lopen krijgen we toch wel honger, het is inmiddels al 5 uur, dus maar even gestopt bij de Food Truck vlak bij de parkeerplaats. Voor iedereen een Fish & chips, dat gaat er wel in.

We hebben nog 1 laatste stop voor we naar het huisje rijden. Dat is bij de Svínafellsjökull Glacier, weer gaan we een gravelweg op en weer zitten we met z’n allen te schudden in de auto. Volgende keer toch maar een iets grotere 4×4. Onderweg zien we een paar geparkeerde auto’s staan van mensen die niet verder gaan en dan maar gaan lopen. Met de auto, langzaam rijdend gaat het toch net wat sneller. Tenslotte komen we daar dan toch aan en zien de grote ijsbergen al drijven, het blijft een imposant gezicht.

Hier vandaan is het nog 1,5 uur rijden naar ons huisje in  Birkifell. We komen daar rond 20:00 uur aan, moe van een hele dag indrukken opdoen. Het huisje lijkt op ons tuinhuisje, maar heeft gelukkig wel alle voorzieningen. We slapen hier alleen maar, dus veel hebben we niet nodig.