Gisteren was het dag 2 van ons Meidenweekend met de grote vraag of we in de Hemel of de Hel gaan belanden. Na op de eerste dag helemaal nat en modderig te zijn geworden ziet het er vandaag een stuk beter uit. Nog wel grijs, grauw en koud maar gelukkig wel droog.
Nog voordat ik op de P ben stromen de berichtjes al binnen “we hebben hulp nodig kun je even komen”. Petra en Ilanit staan bij de flinke puzzel cache waar Renske mij een paar weken geleden al een keer naar toe gesleept had. Dus de navigatie anders ingesteld en wanneer ik daar aankom zie ik Yolanda en Renske in mijn kielzog ook aankomen. Dus we staan gezellig met z’n allen bij de cache. Met wat hulp van Renske en mij komen de andere dames een heel eind maar helaas is hij verkeerd dicht gemaakt en zijn er dingen verdwenen. Gelukkig heeft Renske alle info opgeslagen en kan wat mist aanvullen zodat er toch gelogd kan worden.
Later dan afgesproken staan we dan toch op de P om te beginnen met de Hemel of de Hel, maar voordat we het eerste wp bereikt hebben moet er nog geplast worden en de koffie kan ook niet worden overgeslagen. Daarna door naar het waypoint waar we de info heel snel vinden en ook meteen weten wat we ermee moeten doen. Maar helaas moet er toch eerst nog met de afvalbak gespeeld worden. We wanen ons in de Efteling met zo’n pratende bak, de hele omgeving wordt ontdaan van afval en jaszakken worden leeggemaakt zodat hij maar blijft praten we hebben de grootste lol daar.
Maar ja we moeten toch verder want we hebben nog een hele tocht voor de boeg. Het volgende wp wordt na wat zoek werk vlot gevonden. Maar dan….. WP4 bezorgd ons heel wat stress, het punt hebben we goed kunnen vinden maar ja de Alu Tag vinden we voor geen meter na heel wat zoekwerk toch maar een hulplijntje inschakelen zodat we toch verder kunnen.
Wanneer we een heel eind verder zijn is het tijd voor een plaspauze en hebben we wel zin om iets te eten. We duiken de eerste de beste kroeg in, in de hoop dat ze ook eten serveren en ja hoor dat doen ze. Niet veel we moeten het doen met Patat, bitterballen en aioli met brood.
Terwijl Yolanda na een plaspauze terug komt met de mededeling we kunnen dat punt niet verkeerd berekenen want het komt altijd op hetzelfde uit, gaan we gauw met alle gevonden info aan de slag. Het coördinaat wordt berekend en gecontroleerd zodat we straks daar eerst naar toe op weg kunnen. Als we alles op hebben en alles berekend is het al weer tijd om verder te gaan. We hebben besloten om met een auto verder te gaan omdat we geen idee hebben wat we moeten doen en waar.
Als eerste gaan we nog even terug naar punt 4, met wat insider informatie willen we toch controleren of we iets gemist hebben. Terwijl de straat vol staat met kinderen die vol aandacht kijken wat wij komen doen, maakt er een de opmerking of we de lekke put komen repareren. Dat krijg je ervan als je met zakdoekjes de putdeksel zit te poetsen.
Nu moeten we op weg om Peters Brief te onderscheppen en terwijl we daar aankomen doorzoeken we zijn brievenbus en vinden wat we nodig hebben. En opnieuw moeten we een hoop rekenwerk doen, het is maar goed dat Renske het boek had meegenomen anders waren we niet verder gekomen.
Daarna gaan we op pad naar De Point of No Return, als we daar aankomen zien we al snel iets verdachts en ook nog met een slot. Gauw de code proberen en ja hoor hij gaat open. Maar dan een paar meter verder vinden we een paar lieslaarzen en een houten deur. Na enig gehakketak of het nu een vleermuisgrot is of niet wordt dan toch de deur opengemaakt. En dan zien we een rivier van water. Petra en Ilanit staan elkaar aan te kijken van wie gaat dit doen, ik denk dat ilanit gewonnen heeft want Petra trekt gauw haar schoenen uit en stap in de laarzen om op pad te gaan. Na enige tijd is het Logboek gevonden en kunnen we loggen. Terwijl de beste stuurlui aan wal staan en aanwijzingen geven heeft Petra toch maar mooi de klus geklaard.
En op dit punt De Point of No Return besluiten we om door te gaan, we zien dat de wp’s erg ver uit elkaar liggen en besluiten om de eerste met de auto te gaan doen om daarna door te rijden naar 3 en 4. Zo gezegd zo gedaan, nou ja gedaan het is 15 minuten rijden over een hobbelig zandpad met kuilen waar je de bodem niet eens van kunt zien. Maar we redden het en kunnen lekker een stuk door het bos lopen. Na het laatste berekende wp komen we erachter dat we toch nog wel een heel stuk moeten lopen en dan ook nog terug naar de auto.
We besluiten om te splitsen Renske en ik lopen naar de auto en rijden dan naar een andere P, terwijl de andere 3 naar het volgende wp lopen en dan door naar de parkeerplaats. Dit is achteraf gezien een goede oplossing aangezien we bijna gelijk aankomen bij de eindcache. De cache zelf werd snel gespot maar dan buisjes, bakjes en bodems we hebben ze allemaal meerdere keren gezien en terwijl Yolanda op haar knieën ligt om een voor een alles eruit te halen speuren wij met zijn allen naar het logboek. En uiteindelijk naar lang graven voelen en zoeken komt het logboek tevoorschijn en kunnen we weer een hele leuke dag afsluiten.
