Zaterdag was het eindelijk zo ver na maanden geleden een datum geprikt te hebben gaan we vandaag op pad om de laatste nachtcache van dit seizoen te doen. Daarvoor moeten we wel een eindje rijden. We verzamelen zaterdag rond een uur of 10.45 bij Arnhem waar de auto van Ashley uitpuilt, heel gezellig met z’n drieën op de achterbank. Ik kom daar heel relaxed in mijn uppie aanrijden dus plek genoeg. Bas en Elsbeth springen heel gauw over om wat meer ruimte voor Jeanette te creëren daar op de achterbank.
Als eerste op de planning staat een Multi van Die Drie MMM van deze co hebben Jeanette en ik eerder een multi gedaan en die was heel leuk dus hier verwachten we ook heel wat van.
Als we om 12 uur aankomen worden de telefoons gestart en beginnen ook de problemen 3 van de telefoons willen niet verder maar gelukkig de andere 3 wel, we gaan 2 aan 2 verder. Filmpje kijken in het duits natuurlijk en dan proberen te begrijpen wat er bedoelt wordt. Ufo… Pizza…Het is bij de eeste 2 punten niet helemaal duidelijk maar bij 3 hebben we de smaak te pakken. En dan wordt het helemaal leuk een memorie spel dat je alleen op je telefoon kunt zien, dus als je daar in het park aan het wandelen bent zie je alleen een aantal dwaze volwassenen over een grasveld heen en weer lopen turend op hun telefoon. Gelukkig vinden we alle antwoorden vrij snel en staan we veel te vroeg vlak bij het eindpunt. Na wat extra uitstapjes toch maar naar het eindpunt en ook daar hebben we snel door wat de bedoeling is. Tsja je krijgt wel honger van deze Ufo… pizza… multi.
Wanneer we weer bij de auto’s zijn hebben we nog een flinke tijd te overbruggen voor we naar het restaurant kunnen dus wat doen we dan maar. Eerste stop de Mac… even wat drinken en een nodige pitstop. Daar komen we erachter dat Ashley nog een Earthcache en een Wherigo nodig heeft voor zijn statistieken en laten die nu beide in de buurt liggen.
Op naar de Earthcache een makkie een vraag van het bord, een van internet en een optionele foto. En daar is ook een terrein groot genoeg voor de wherigo die je schijnbaar overal kunt spelen als je maar een voetbalveld of zoiets tot je beschikking hebt. Hier zijn de Iphones in het voordeel en hebben al een flinke voorsprong voordat ik mijn veld heb afgebakend. En ook hier worden teams gemaakt om op een denkbeeldig veld heen en weer te lopen. Terwijl wij bezig zijn komt er vanuit de verte een bewaker naar ons toelopen wat we nu toe lopen wat we nu toch aan het doen zijn, we hadden bij de ingang schijnbaar een bordje verboden toegang gemist. Na wat uitleg vond hij het geen probleem als we maar bij de gebouwen uit de buurt bleven.
Voordat ik mijn wherigo goed aan de praat had hoorde ik al iets van hutjes, bergen prinses, clans geen idee wat er allemaal het veld overvloog. Tot het eureka moment van Bas ik heb een coördinaat, opgelucht klap ik mijn telefoon dicht want we kunnen verder. Nog even de cache zoeken en dan door naar het restaurant.
Wanneer we natuurlijk weer veel te vroeg bij het restaurant aankomen mogen we een tafel uitzoeken, lekker ruim want we moeten nog wat tijd overbruggen voor het donker is. En maar goed dat er een wc is want de een na de ander gaat er gebruik van maken. Nadat Renske als eerste gevraagd heeft waar hij wel niet was hoefde ik als laatste alleen maar het spoor te volgen. Vanaf onze tafel tot naar de wc lag een modderspoor van hier tot ginder.
We hebben heerlijk gegeten maar echt donker wil het nog niet worden als we besluiten om dan toch maar naar de parkeerplaats te rijden en te starten. Wanneer we daar aankomen horen we van diverse kanten harde muziek geen idee of dat met Pasen te maken heeft of niet.
Het lijkt erop of we hier een rondje om het meer gaan lopen oftewel See in het Duits. De eerste punten worden snel gevonden maar dan komen we op een punt waar gelukkig de coördinaten van gegeven zijn maar we toch heel lang aan het zoeken zijn. Wanneer we het bijna willen opgeven vind Ashley iets en ja hoor we kunnen weer verder. (De volgende ochtend komt Elsbeth erachter dat we met z’n alleen de foto hint gemist hebben) Tsja dan was het waarschijnlijk wel wat sneller gegaan.
Bij sommige punten moeten onze hersenen flink aan het werk het is toch wel een hele berekening wanneer die boot nu volloopt als het water met een halve meter per uur stijgt (of zoiets) Gelukkig had Ashley hier ook weer een eureka moment waar we allemaal heel snel mee aan de slag konden.
Nadat we de nodig vogels de stuipen op het lijft hebben gejaagd is het halverwege de beurt aan de paashaas, die zijn in overvloed aanwezig. En ja als je hoofd verstopt zit in de struiken, zit je kont dat dus niet, verstoppen konden ze zich niet echt.
Aan het begin van de avond hebben we de opmerking gemaakt dat het een prima pad was om overheen te lopen, maar helaas aan het eind werd het toch een stuk minder. Modder, glibberen en glijden en een paar valpartijen. Maar gelukkig aan alle modder komt een eind. Terwijl we naar de eindcache lopen hebben we zoiets van hmmmm dat we dat niet gezien hebben toen we begonnen.
Als we allemaal weer veilig bij de auto zijn aangekomen, gaan we moe maar voldaan weer naar huis. Vanaf Beuningen de auto van Ashley weer volgepropt met 3 konten op de achterbank. En ik in mijn uppie verder. Wat een geslaagde dag was het weer.
