Ofwel de Applecross Road die vandaag op de planning staat, het is weer heerlijk zonnig vanmorgen wanneer we op pad gaan. De weg begint niet zover van ons huisje vandaan en met een paar minuten zijn we er, Het is een kronkeiende single track road door de bergen van het schiereiland Applecross. We rijden de route tegen de klok in aangezien dat dichterbij is. Volgens de verhalen die ik gelezen heb kan het in de zomer heel druk zijn op deze route en met name Campers veroorzaken opstoppingen.
Wanneer we een paar bochten gehad hebben zie ik in de verte 2 Herten/reeën op de weg staan Rob stopt de auto en we graaien beide naar de camera’s die natuurlijk nog op de achterbank liggen. We staan midden op de weg en hopen nu maar dat er geen ander verkeer aankomt.
Foto’s maken vanuit het zijraam van de auto is niet handig maar een paar zijn er gelukt. Na een paar minuten besluiten ze om verder te lopen en ze verdwijnen in de bosrand de berg af.
Iets verder is een mooi plekje om te stoppen en nog wat foto’s te maken helaas zonder herten die zie je nergens meer.
We slingeren heel wat af op deze bergen en bij onze volgende stop zien we een apart huisje met een knal rood dak dat lekker afsteekt in deze omgeving.
Niet alleen herten lopen er op de weg maar ook veel schapen, deze hadden waarschijnlijk zin in ochtend gymnastiek want ze bleven maar hard voor de auto uitlopen.
Gelukkig hadden ze er toch een keer genoeg van en gingen ze aan de kant zodat we door konden rijden. En ik blijf het maar herhalen de natuur is hier schitterend, na elke bocht zie je weer wat anders.
We kunnen lekker doorrijden de meute campers zien wij niet en veel andere weggebruikers ook niet, hebben we een goede dag uitgekozen of zijn we te vroeg geen idee maar wel zo fijn.
We stoppen ook nog even bij een soort museum maar helaas is die vandaag dicht we zoeken nog wel even een geocache daar en ik maak nog een foto van een aparte vlinder die wat onderdelen van zijn vleugels mist.
Veel te vroeg zijn we in Applecross op dit moment van de dag is er niet veel open, dus we besluiten maar door te rijden. Aan het begin van deze weg staat dat deze weg niet geschikt is voor Caravans, maar als wij erop rijden betwijfel ik of ik er met een camper wel op zou willen. Gelukkig zijn wij met de auto en dat gaat goed, deze weg is nog smaller dan we al gehad hebben, vangrail kennen ze hier niet en als je van de weg afraakt met je wiel zit je zo’n 20 cm dieper dan de weg. Dus hopen dat het allemaal goed gaat we houden de passing places goed in de gaten.
Halverwege komen er heel wat wielrenners naar beneden rijden, wij blijven maar even op het passeer vak staan wen we worden hartelijk bedankt door al die wielrenners die voorbij komen razen. Boven is weer een uitkijkpunt met weer een heel ander uitzicht en een stuk kouder dan op de weg hier heen. We trekken ons vest aan en vergapen ons weer aan al dat moois.
Nu mogen we een hele steile weg naar beneden rijden, en net zoals de rest eenbaans weg met passeervakken. Hier komen we wel wat meer auto’s tegen een paar campers en zelfs een grote vrachtwagen, We vragen ons af of die de afslag gemist heeft of hier dagelijks rijdt, wij hebben geen idee.
Wanneer we veel te vroeg weer beneden staan hebben we de keus om de route nog eens maar dan de andere kant op te rijden, of lekker naar ons huisje gaan en een dag lekker niksen. Dat laatste gaat hem worden we zitten lekker in de zon en proberen foto’s te maken van de bloem en de vogeltjes die hier in de tuin zitten,
Terwijl wij daarmee bezig zijn bedenkt een mus dat hij wel hier naar binnen kan vliegen om op de foto te gaan en blijft minuten lang in het keukenraam zitten. En het is gelukt we hebben een paar mooie foto’s.
Helaas begint het aan het eind van de middag te regenen en het stopt niet meer, we gaan eten in het restaurant dat hier om de hoek zit dus we kunnen daar lopend naar toe.
