Vandaag doen we rustig aan de heren lopen naar de Super hier 200 meter vandaan om een ontbijt te scoren. Als we dat op hebben gaan we op pad. Onze eerste stop zijn de Dolova Village Ruins een stadje dat voor het eerst genoemd werd in 1780 er woonden tientallen mensen in al die jaren tot ongeveer 1971 er nog zo’n 4 mensen woonden en daarna niet meer. Sinds dien vervallen de huizen in rap tempo en is er niet heel veel meer van over.
Het is altijd leuk om door dit soort gebieden te lopen en te kijken hoe het er allemaal uitzag en ziet. Van sommige huizen zie je bijna nog de hele constructie terwijl andere bijna helemaal weg zijn ook zijn er dingen waarvan je zou willen weten wat het was of waar het voor diende.
We genieten hier volop ook omdat het merendeel van de route in de schaduw ligt en het vandaag toch weer erg warm is.
Daarna staat Dobrinj op de planning een klein stadje boven op een berg waar je met de auto niet mag komen. We parkeren hem netjes buiten de stad en lopen verder. Onze eerste stop is een restaurant om wat te drinken we zitten op het plein lekker in de schaduw van de bomen.
Hierna lopen we verder naar het viewpoint om ons te vergapen aan het uitzicht we kunnen hier vandaan heel goed zien waar we gisteren gereden hebben.
Dan rijden we verder naar de modderbaden niet om zelf te badderen maar om over de lange pier te lopen die honderden meters het water in steekt. Het is gelukkig niet druk maar we zien wel dat het water hier niet diep is. De mensen die zich aan het begin van de pier ingesmeerd hebben met geneeskrachtige modder moeten een heel eind lopen door een laagje water voordat ze het kunnen afspoelen.
Wij vinden kijken genoeg hier en gaan lekker verder naar onze volgende stop, dat is een druipsteen grot een paar kilometer verder op. We komen aan op een bijna verlaten parkeerplaats boven op een grote heuvel. Onder de stralende zon halen we onze vesten uit de auto. Het is vandaag 30 graden dus dat zal wel nodig zijn dachten we. We lopen door het woestijn gedeelte over de weg naar de kassa om daar een kaartje te kopen om naar binnen te mogen. En dat gaat snel want we zijn er nog maar een paar minuten en onze groep van 8 personen mag al vertrekken.
Als we de grotten inlopen voelen we de koele lucht al neerdalen op ons. Een bezienswaardigheid in deze grot is het skelet van een beer die je niet kunt missen.
Iets verder krijgen we wat uitleg over de grot en de grotten in het algemeen om van daaruit verder te lopen naar het eind, de grot is niet groot maar je krijgt wel alle tijd om alles te bekijken en te fotograferen.
Als we de grot uitkomen is het weer erg warm en zijn we blij dat we in de auto zitten, we gaan op weg naar Vrbnik een oud stadje met een heel smal straatje. We kunnen lekker dicht bij het centrum parkeren en gaan op weg.
We kijken onze ogen uit mooie kleine oude straatje en hele oude huisjes die nog net niet uit elkaar vallen. Straatjes waar je alleen lopend doorheen kunt want ruimte voor iets anders is er niet. Wanneer we op plaats van bestemming aankomen zien we dat het inderdaad heel smal is, We kunnen er net doorheen op het smalste punt is het straatje 40cm dus adem inhouden en doorlopen.
We kijken nog even rond en bezoeken ook een uitkijkpunt waar je een mooi uitzicht over de zee hebt. Nog even een terrasje pakken om daarna eens te kijken waar we kunnen eten.
Eigenlijk hebben we allemaal wel zin in Chinees maar hoe we ook zoeken in de buurt zit niks, even een andere zoek opdracht en er komt iets tevoorschijn van een Thai’s restaurant dus we besluiten om daar eens te gaan kijken. Hij is gelukkig open, maar dit is waarschijnlijk de laatste week.
Onder het genot van heel veel kleine muggen die onder de tafel zitten mogen we bestellen, terwijl we wachten op het eten worden we lekgeprikt en komt de behulpzame ober aan met een pot Deet die door Peter uitgebreid getest wordt zodat ze onze kant niet meer op durven komen.
Het eten is heerlijk en voor sommigen ook mooi, Peter heeft namelijk rijst besteld die wordt geserveerd in een halve Ananas.
Wanneer het op is wordt het alweer donker en besluiten we om naar ons huisje te gaan, als we onderweg de ene na de andere plaats zonder klinkers passeren, We zijn dus op Krk, waren in Vrbnik, zijn ook door de plaatsjes Vrh en Skrbčići hoe dit allemaal uitgesproken wordt geen idee we doen ook maar geen pogingen meer anders komen er nog meer lachbuien.
Bij het huisje aangekomen gaan we nog lekker even op het terras zitten met z’n allen en dan weer lekker naar bed. Morgen gaan we weer een dag rijden.
