Maanden geleden werd het plan opgepakt om weer samen op vakantie te gaan maar ja waarheen, diverse landen kwamen voorbij en zo kwamen we ook bij de Faroe Islands. De plannen werden gesmeed en vliegtickets, auto en huisje geboekt.
En vandaag is het dan zover we staan om 3 uur ’s nachts op want je we moeten lekker vroeg vliegen. Zo staan we om half 5 al op schiphol en kunnen lekker snel door de security, even een plekje gezocht om wat te drinken want het duurt nog wel even voor we kunnen vliegen.
Als we dan eindelijk het vliegtuig in mogen horen we dat het vliegtuig niet helemaal vol zit en wij dus een lege plek in onze rij houden. Heel fijn lekker meer ruimte. Na 1,5 uur komen we aan in Kopenhagen waar we een overstap hebben van 4 uur.
Peter en ik gaan op de luchthaven de labcaches en virtual doen terwijl Rob en Patricia bij een restaurant blijven zitten.
Helaas voor ons worden de 4 uur bijna 6 uur aangezien het vliegtuig vertraging heeft, wij hebben geen idee waarom omdat hij al bij de gate geparkeerd staat. Dik 1,5 uur later mogen we aan boord. Jammer genoeg is deze vlucht drukker en zit er dus iemand naast ons. Het is ongeveer 2 uur vliegen,
Bijna aan het eind van de vlucht krijgen we te horen van de piloot dat we zometeen een uur lang rondjes gaan vliegen omdat we niet kunnen landen. En inderdaad pas na diverse rondjes vliegen maken we aanstalten om te landen. Met flink wat turbulentie en een landing waarbij de piloot vol in de remmen gaat staan we dan eindelijk op de grond. Nu nog even de koffers ophalen en op weg naar de auto verhuur.
Daar kunnen we onze auto ophalen een Volkswagen Touran voor 7 personen zodat we ruimte genoeg hebben voor de bagage. Als eerste gaan we naar de supermarkt om alvast ontbijt te kopen voor morgen. Om daarna in de regen naar het huisje te rijden, een lange weg naar het puntje van het eiland waarbij we vlak bij het eind door een tunnel rijden. Die heeft maar 1 baan met om de zoveel tijd een vak om uit te voegen.
We moeten een hele stijle berg af om beneden bij het huisje te komen, een leuk huisje wat niet echt opvalt in al het groen hier.
Dit plaatsje was tot 2014 niet bereikbaar over de weg en alles moest via de postroute lopend over de berg gebracht worden, een heel steil pad wat ook vandaag de dag nog te lopen is maar wat wij wel overslaan.
Wanneer we het huisje binnenkomen ziet het er heel leuk uit een beetje klein maar wel heel leuk om te zien. Alleen als we boven komen vragen we ons af welke kabouters er hier wonen, het plafond is heel laag en je stoot je hoofd al op de trap bij het naar boven lopen.
De deurtjes van de slaapkamer zijn op maat gemaakt met een punt zodat ze precies passen en daardoor dus heel klein. De bedden zijn verder prima wat laag en staan onder het schuine dak dus je moet ’s nachts niet heel snel uit je bed willen stappen.
We gaan vandaag allemaal vroeg naar bed want we zijn heel moe.
