Vandaag zijn we allemaal weer op tijd wakker gaan we dit huisje weer verlaten, aan de ene kant jammer want het ligt heel mooi maar aan de andere kant ook wel fijn want de slaapkamers zijn toch wel aan de kleine kant.
Als alles weer in de auto zit rijden we naar de Bøsdalafossur Waterfall dit is een wandeling langs het grootste zoetwater meer op de Faroe Islands dat uitmond op zee dmv een waterval. Het meer ligt 30 meter hoger als de zee wat nogal uniek is.
We hebben daar gisteren ook al op de parkeerplaats gestaan maar toen regende het dus durfden we het niet aan, het is een pad van 3,5 km enkele reis met aardig wat hoogteverschil waar je 26 euro per persoon voor moet betalen. Een flink bedrag voor een wandeling vinden wij. Vandaag is er droger weer voorspeld dus we gaan het nu toch proberen.
Het eerste deel van het pad is prima te doen redelijk verhard met af een toe een watervalletje die de weg kruist, maar het laatste deel van het pad is weg. Ze zijn er aan het werk om het weer goed te maken maar daar hadden wij niks aan.
We proberen om zo min mogelijk door de modder te lopen maar helaas lukt dat niet dan maar gewoon doorlopen en we zien het straks wel weer. Gelukkig bestaat het laatste deel bijna alleen uit rotsen dus dat loopt een stuk makkelijker. Na wat klimmen en klauteren kunnen we dan toch de waterval zien. Mooi om te zien maar niet heel imposant toch genieten we hier ondanks de wind die er weer staat.
De rotswanden die uit het water rijzen zijn heel imposant en je voelt je dan heel klein. Nadat we uitgekeken zijn is het weer tijd voor de terugweg. 3,5 kilometer terug lopen over hetzelfde pad. Het eerste stuk dus heel modderig waar Peter ineens een flinke smak maakt en uit zijn broek scheurt, een scheur die Patricia gisteren al in haar broek had zitten. Geen idee wat zij met hun broeken doen maar een ding is zeker er komt ruimte vrij in de koffers op de terugweg.
De rest van de lange weg word afgelegd en na een paar uur lopen staan we weer aan het begin, nog even koffie en chocomel drinken want dat hebben we wel verdient na zo’n tocht.
Dan wordt het tijd om het eiland te verlaten en gaan we door onze eerste Tol tunnel onder de zee door, niet heel spectaculair maar wel apart, voor mijn gevoel ga je vrij diep om daarna aan de andere kant weer op een eiland aan te komen.
Hier vandaan rijden we een stukje de berg op naar een uitzichtpunt, op het moment dat we daar uitstappen waait het heel hard en is het ijskoud. Dat komt voornamelijk omdat we na het wandelen lekker met onze jassen aan in de auto zijn gaan zitten, en het dus nu koud hebben.
We besluiten daarom ook maar om richting het volgende huisje te gaan, wat achteraf een goede keuze bleek. Dit huisje is een stuk ruimer dan het vorige een heeft ook 3 normale slaapkamers. Het is een boothuis wat helemaal gerenoveerd is, dus aan het water met een mooi uitzicht.
Peter en ik besluiten om rond 6 uur naar de plaatselijk snackbar te lopen om wat eten te halen. Vanuit de verte lijkt hij dicht te zitten maar als we de deur proberen gaat hij toch open. Het ziet er een beetje sjofel uit maar aangezien er in de wijde omgeving niks anders is besluiten we om toch maar te bestellen. 20 minuten later is de bestelling klaar en lopen we weer terug.
Patricia heeft inmiddels de tafel gedekt dus we kunnen eten. Zoals we zeggen het is eetbaar maar morgen maar wat anders zoeken.
Vanavond lekker op tijd naar bed zodat we morgen weer lekker op pad kunnen.
Wow wat zien jullie veel en dat we mee mogen genieten van het avontuur.
Heel leuk geschreven, ook de humor die je gebruikt. Top👍💪👌