Vandaag pakken we alles weer in want we moeten op tijd bij de veerboot zijn, Het is ongeveer 45 minuten rijden maar we willen nog diverse stops maken onderweg. De eerste bij de bakker voor lekkere taartjes en de 2de bij de supermarkt voor water want het water uit de kraan daar is niet drinkbaar. En natuurlijk de rest zodat we op het eiland geen boodschappen meer hoeven te doen.
We komen natuurlijk veel te vroeg in Tórshavn aan en besluiten om naar het Nordic House te gaan, want daar is een cafe waar we iets kunnen drinken,
Ruim op tijd vertrekken we naar de boot waar Rob met de auto in de rij mag gaan staan en waar Peter, Patricia en ik lopend de boot op moeten.
Beetje vreemd maar nadat we het toch even gevraagd hebben klopt dat, voor Rob en de auto kon ik al vooruit betalen maar wij moeten dat op de boot doen. En dan niet eens vooraf nee als we terug komen. Een andere optie om van het eiland af te komen is er niet dus het zal wel goed komen.
Waar we ons hier continue over verbazen is de spullen die mensen gewoon laten staan als ze iets anders moeten doen. Wanneer wij daar in de wachtkamer aankomen staat er een tafeltje, met een laptop opengeklapt een tas en nog meer spullen. Maar niemand in de buurt van wie het is. Dit hebben we al vaker gezien. Even naar de wc in een restaurant alles blijft staan en de persoon loopt weg. Dit geeft wel een veilig gevoel, er wordt schijnbaar niks gestolen hier.
Het is niet druk op de veerboot dus er is plek genoeg om te gaan zitten. Rob komt na een aantal minuten ook aangelopen dus we zijn weer compleet.
De tocht duurt ongeveer 2 uur en we varen langs allerlei eilanden, helaas geen foto’s van gemaakt want we zaten lekker te kleppen en te eten.
De boot af gaat hetzelfde Rob naar de auto en wij lopen, Rob is er zelfs al eerder af als wij want hij staat al te wachten als wij aankomen lopen.
We rijden met 1 tussenstop om een cache te vinden naar het huisje toe dat aan het eind van de wereld schijnt te liggen.
Een vrij groot huis 4 slaapkamers en 10 bedden dat zijn op het randje van een Cliff staat en op 100 meter van een vuurtoren. Wat gaaf is het hier, alleen wanneer we de kraan opendraaien komt er bijna geen water uit. Dat het niet drinkbaar was dat wisten we maar niet douchen, wc doortrekken en afwassen is toch wel een dingetje.
Een berichtje naar de eigenaar gestuurd en nog geen uur later stonden er ’s avonds al een paar werklui bij het huis om de waterleiding te repareren al snel hadden we toch water.
Uit eten gaan is nog wel een dingetje hier, de meeste restaurants zijn gesloten, gelukkig vinden we er nog een een Filipijns restaurant ook weer met een buffet, heel anders dan gisteren en best wel lekker.
Als we ’s avonds weer terug zijn trekt de lucht een klein beetje open en kunnen we de maan zien. Ik heb een poging gedaan om die te fotograferen aangezien mijn camera een standje maan heeft. Best goed gelukt denk ik.
