Ook vandaag moeten we weer vroeg op want om half 7 worden we opgehaald om naar de woestijn te gaan voor een ritje in een luchtballon. Wanneer we in het donker staan te wachten op ons vervoer die natuurlijk verlaat is horen we de moskee al weer in actie.
Wanneer we in de auto stappen zitten daar al 3 Ierse dames en moeten Ilanit en Petra zicht op de kinderzitjes achterin de auto proppen. Gelukkig hoeven we niet heel ver te rijden en we zien al gauw de vuren die de ballons opwarmen. De eerste groep is al klaar om op te stijgen al wij aankomen. We kunnen dus meteen een hoop mooie foto’s maken, terwijl we genieten van iets te drinken.
Als het al weer wat lichter wordt mogen we weer in de auto gaan zitten en rijden door de woestijn heen waar onze ballon gaat landen. Het landen gaat heel soepel en 1 voor 1 klimmen de mensen eruit terwijl er ook meteen weer mensen in het mandje moeten.
Een uitdaging voor mij de mand is ongeveer 1,5m hoog met 2 gaten in de mand waardoor je omhoog kunt klimmen om daarachter in een kleine ruimte te gaan staan. Heel bevallig glij en val ik de mand in, maar ojee ik moet er straks ook weer uit.
Niet veel later gaan we omhoog en oh wat is dat mooi, in de hele omgeving zien we lucht ballonnen de lucht in gaan wat een mooi gezicht. Als we boven zijn laat de ballonvaarder aan een kant lucht ontsnappen zodat het mandje langzaam gaat draaien en je dus alle richtingen op kunt kijken.
We genieten volop en blijven voor ons gevoel veel langer vliegen als de vorige groep we draaien diverse rondjes en we maken natuurlijk veel meer foto’s dan we ooit nodig hebben. Na dik een uur gaan we landen helaas niet op de kar wat het plan was maar een stuk ervoor. Een paar mannen rennen naar het eind van de ballon om wat touwen te pakken om zo de ballon op de grond te houden.
Daarna moeten we 1 voor 1 het mandje weer uit en dat is nogal een dingetje, maar het lukt helaas wordt ook iedereen even heen en weer geschommeld maar dat had voor mij niet gehoeven.
We rijden terug voor een ontbijt in een leuke tent met lage tafeltjes, iedereen doet zijn schoenen uit en dan kunnen we lekker eten. Niet het ontbijt dat wij kennen maar een soort droge koeken die je doopt in stroop, en veel te hard gekookt ei en Marokkaanse Munt Thee.
Als we uitgegeten zijn worden we weer terug gebracht naar onze Riad waar Ilanit en Petra het zwembad gaan opzoeken en in lekker even in het huisje blijf. Na een paar uur komen de dames weer terug met de mededeling dat het water erg koud was maar dat ze heerlijk in de zon gelegen hebben.
We gaan nog even lunchen, in het complex hier zijn gelukkig heel veel kleine restaurantjes die niet duur zijn. Helaas pakken we vandaag degene die er het langste over doet. Dat had ik in de review ooit wel gelezen maar vandaag niet echt op gelet. Onze verse Jus d’Orange deed er 20 minuten over om op tafel te komen en onze panini’s kwamen na ongeveer een uur. En dat klopte precies met de reviews.
Daarna willen we nog naar de Medina en een Secret Garden beide goed te bereiken met het OV volgens onze expert, we moeten wel haasten want het is 7 minuten lopen en de bus gaat over 9 minuten. We rennen nog net niet de weg af, steken met gevaar voor ons leven de weg over, wel is waar bij een zebrapad maar de spelregels daarvan kent niemand. Als je aankomt goed kijken en tussen de auto’s, brommers, bussen en ander verkeer door rennen.
Het is gelukt we staan op tijd bij de bushalte waar ook een andere meneer staat te wachten. Maar ja na 2 minuten natuurlijk geen bus, en 10 minuten later nog niet. Met handen en voeten taal aan die meneer gevraagd of dit wel de bushalte was en de beaamde dat. Nadat we een half uur gewacht hadden en nog steeds geen bus gezien hebben, houden wij het ook voor gezien en mag reisleider Ilanit ons de weg wijzen naar de cache die het dichtste bij is.
Waar we allemaal langskomen geen idee maar volgens mij hebben we alle achteraf straatjes van Marrakesh gezien, gelukkig komen we wel waar we zijn moeten en in een klein winkeltje vinden we de cache. Een jongetje dat daar binnen aan het helpen was wist precies wat we aan het zoeken waren en niet veel later konden we onze eerste echte fysieke cache van Marokko loggen.
We lopen weer door de Medina en beide dames zien diverse souvenirs die gekocht worden voor thuis, halverwege de medina zien we een restaurant dat een dakterras heeft en we hebben wel zin in een drankje. Wat ons niet van tevoren verteld werd is dat het terras 4 verdiepingen omhoog was. Maar natuurlijk wel met een heel mooi uitzicht wat het de moeite waard maakte. Wanneer de dames thee bestellen moet die natuurlijk wel op de Marokkaanse manier worden ingeschonken.
Het is heerlijk hierboven lekker rustig met een heel mooi uitzicht, De ober verteld ons dat er vanavond live muziek is en aangezien Petra heel graag de zonsondergang wil zien besluiten hier ook te gaan eten een paar uur later.
Daarna door naar een andere cache waar we gisteren al voor een gesloten deur stonden, gelukkig was hij vandaag wel open maar waren we natuurlijk wel eerst aan de verkeerde kant aan het zoeken. Maar gelukkig had de eigenaar het al snel in de gaten, Youssef vroeg of we een cache aan het zoeken waren en nadat we dat bevestigd hadden vertelde hij dat het in zijn winkeltje ligt.
Na even zoeken met een goede hint hebben we de cache gevonden en konden we deze ook eindelijk loggen. Nadat we nog even een praatje hebben gemaakt en hij ons voorzien had van een zelfgemaakte sleutelhanger van echt koeien leer gaan we weer op pad.
Het is inmiddels tijd om het restaurant op te zoeken en we lopen door een wirwar van kleine straatjes terwijl de scooters on aan alle kanten voorbij stuiven. Redelijk snel zijn we op plaats van bestemming waar we weer 4 trappen omhoog lopen. We hebben er wel wat voor over.
Net op tijd want de zon is al aan het zakken, zitten we op onze plek en kunnen we natuurlijk weer heel veel foto’s maken. Petra laat ons al diverse keren weten dat ze aan 1 foto genoeg heeft maar die mag ze dan zelf uit gaan zoeken in de foto spam die ze krijgt.
Het eten is hier erg lekker maar de drankjes zijn een ander verhaal, ik houd het bij lekker verse sinaasappelsap maar Ilanit en Petra willen wat anders proberen en dat hebben ze geweten. Ilanit kiest iets van een Lemon drankje met honing en Petra een of ander Mojito drankje zonder alcohol. Zonder twijfel zat er citroen in en niet een klein beetje, maar een beetje heel veel. Na de eerste slok begonnen de dames toch te twijfelen over hun keuze. Maar ja hoe los je dit op? Ilanit oppert om er suikerklontjes in te doen zodat het minder zuur is dus het een na het ander klontje verdwijnt in de sapjes. Helaas maakt dat het nog niet drinkbaar. Dan komt Ilanit met de oplossing om het te verdunnen met water, en hup de flesjes uit de tas en er wordt water toegevoegd maar ook dit helpt helaas niet. Na alles geprobeerd te hebben laten ze de rest van het sapje toch maar staan. Toch te zuur…..
Als we uitgegeten zijn en de zon al heel lang onder is besluiten we om weer naar onze Riad terug te lopen ongeveer 25 minuten. De meeste winkeltjes in de Medina zijn inmiddels gesloten maar de scooters zijn nog volop aanwezig. Ik mag dit keer navigeren en we kunnen lekker doorlopen. We zijn allemaal blij als we weer terug zijn want ook dit was weer een hele lange dag.
De dames doen nog wel even hun gymnastiek oefeningen voor een challenge terwijl ik bezig ben met mijn blog waarvan de foto’s niet echt willen laden op de wifi hier. Laten we hopen dat we morgen een betere verbinding hebben.
