Gisteren lagen we al op tijd op bed waardoor ik vannacht om 3 uur al klaar wakker was, de wekker zou pas om 5 uur gaan dus toch nog maar wat proberen te slapen. Dat lukte niet echt dus maar even de iPad gepakt om een spelletje te spelen. Het is al heel snel 5 uur de tijd dat we moeten opstaan, spullen inpakken om op tijd bij de bus te zijn, zodat hij niet zonder ons vertrekt.
Beneden aangekomen zien we daar de mensen al staan waarmee we gisteren in de bus zaten vanaf het vliegveld naar het hotel. We gaan gauw in de bus zitten zodat we niet helemaal naar achteren hoeven te lopen.
Peggy en haar man komen naast ons zitten, en al snel zit de bus vol en gaan we rijden, een tochtje van 3 uur dat zo maar ineens 4 uur duurt ivm het tijdsverschil. Onderweg zit ik lekker te kletsen met Peggy ook voor hun is het de eerste keer om een nieuwe camper weg te brengen.
We zijn lekker op tijd bij de fabriek waar de buschauffeur diverse borden negeert van verboden toegang en een rondje rijd over het terrein waar hij niet mag komen. Gelukkig komen we zonder ongelukken op de plek waar we wezen moeten. We mogen nog niet uitstappen er komt een meneer in de bus een praatje houden over hoe het allemaal verder gaat. Wat je nodig hebt en wat voor uitleg je krijgt en dat het tot 1 uur kan duren voor je weg kunt.
Ook vertellen ze dat het nieuwe campers zijn waar niet alles van getest is en dat daar deze rit ook voor bedoeld is. Dat er schroeven los kunnen zitten of dingen gewoon niet werken. Dat je bij elke tankbeurt ook de olie moet controleren omdat het nieuwe campers zijn.
Als we eindelijk de bus uit mogen moeten we onze naam doorgeven en krijg je de tijd te horen wanneer je aan de beurt ben dit gaat op volgorde van boeken. Wij schijnen als eerste geboekt te hebben en zijn dus ook als eerste aan de beurt. Al het papier werk wordt nog eens nauwkeurig doorgenomen, en dan mogen we weer wachten.
Al snel mogen we mee naar buiten naar “Onze Camper” gelukkig geen grote bus maar klein is hij ook niet. Een camper van 26 Feet met aan een kant een slideout. Als je eenmaal op bestemming bent aangekomen kun je met een knopje de zijkant van je camper naar buiten uitschuiven zodat hij nog groter wordt.
Wij krijgen een kleine uitleg en terwijl we binnen staan begint de CO melder te piepen, gelukkig zit er een knopje op om hem te resetten dus dat doen we ook. Ook hebben we van te voren alle info gelezen en een hoop filmpjes gekeken maar ook nu duizelt het nog. De Camper is meer dan compleet in mijn ogen, een groot 2 persoons bed, en dan nog een slaapbank, een dinette die omgetoverd kan worden als bed, en boven de cabine zijn ook nog 2 slaapplaatsen, dus ruimte genoeg voor ons 2en. Een keuken met oven en magnetron, een koelkast een diepvries. Een wc en douche ruimte en een generator voor als we op een camping staan en er geen stroom is.
Maar ja we moeten met dit gevaarte ook nog gaan rijden, terwijl we bijna klaar zijn merken we dat de melder al weer aan het piepen is en ook na nog een reset alweer piept. Volgens de mensen binnen komt dat doordat de camper naast ons zijn uitlaatgassen van de generator bij ons naar binnen blaast en zou het opgelost zijn als we gaan rijden. Het advies was wel om in de buurt te blijven want als hij blijft piepen dat we dan terug moeten komen.
Dit was voor mij een groot voordeel want in plaats van dat we meteen naar de supermarkt rijden had ik nu de kans om 2 caches hier te vinden, waarvan er een de oudste van Indiana is en de andere net over de grens in Michigan ligt voor mij weer een nieuwe staat.
Na nog een keer gepiept te hebben, en wij een heel stuk met de ramen open gereden hebben heeft hij besloten om het op te geven en horen wij niks meer. Dus op naar onze volgende stop de Wal-Mart een hele grote supermarkt waar we van alles kunnen kopen.
Daar komen we de Duitse mensen tegen die gelijk met ons ook een Camper kregen toegewezen ook zo’n lekker grote, na een kort praatje gaan zij hun spullen inpakken en wij nog even shoppen.
Na een dik uur daar rondgelopen te hebben en natuurlijk nog niet alles gevonden te hebben besluiten we om verder te rijden, het is nog ongeveer 2 uur rijden naar de camping.
Onderweg wordt Rob zijn rijvaardigheid flink op de proef gesteld, is het geen wind die de hele Camper opzij gooit dan wel een flinke stop waarbij de glazen uit de kast vlogen en bij ons in de cabine neer kwamen.
Maar op een gegeven moment hebben we de slag te pakken en gaat het rijden een stuk makkelijker. We komen rond half 5 aan op de camping van Mounds State Park die dan helaas al gesloten is, maar ik had gelezen dat je er toch terecht kon en navraag bij iemand die hier rondliep klopte dat.
We hebben een mooi plekje uitgezocht waar Rob zijn achteruit rij skills nog even kon testen. Want ja het is wel een heel gevaarte, maar na 2 keer heen en weer rijden staat hij op zijn plek. Nu de stroom aansluiten, de slide uitschuiven en alles een plekje gaan geven.
De Ikea glazen, borden en bakjes worden uitgepakt en we besluiten om onze ingevroren burrito’s te ontdooien en buiten op te eten. Het is inmiddels zo warm geworden dat ik mijn trui ingewisseld heb voor een T-Shirt. Na het eten komt de meneer van de security even langs om onze gegevens te noteren en het camping geld te innen.
We moeten de auto Navigatie nog even installeren omdat het Car-play schermpje toch niet zo handig is volgens Rob. En aangezien we de oude Garmin mee hebben gaan we die maar gebruiken. Ook de Dash-cam wordt geinstalleerd want je weet maar nooit.
Rond een uur of 8 worden we toch wel moe en gaat Rob alvast naar bed terwijl ik het nog even probeer te rekken en mijn blog te schrijven. Er is geen wifi hier en ook de telefoon verbinding is heel slecht.
Of ik de blog vandaag online krijg geen idee maar we blijven het proberen. Daarna wordt het ook voor mij bedtijd in de hoop dat ik wat langer kan slapen als vandaag.
Dit is de binnenkant van onze camper lekker groot en ruim.
