Ook vandaag schijnt de zon weer als we opstaan we ontbijten en gaan op weg naar het nationale park, er zijn 3 routes om er te komen we nemen de kortste, niet wetende dat dat weer een gravel road is. Als we erop rijden laat ik Thijmen even stoppen zodat ik mijn camera kan pakken, in de veronderstelling dat het een rustige weg is. Foutje voordat ik weer in de auto zit staat er al een auto achter ons. We laten hem maar voor gaan want wij willen toch rustig rijden en de omgeving bekijken.
Onderweg nog een paar stops gemaakt en natuurlijk een geocache gezocht, een hint op borsthoogte betekent hier dat je eerst 5 meter omhoog moet klimmen om dan op borsthoogte bij een grote rotswand gaat zoeken. Maar met hulp van Thijmen is hij gevonden.
Daarna rijden we door naar het park ondanks dat het zaterdag is lijkt het niet druk, als we afgaan op de hoeveelheid parkeerplaatsen die er zijn is dat op andere dagen wel eens anders. We nemen de makkelijke route naar de waterval, het eerste stuk is rolstoel toegankelijk en loop je over brede paden en vlonders, daarna wordt het pad smaller en hobbeliger en zit er ook wat hoogte verschil in.
We steken een paar watertjes over zien bij een hut een aantal mensen staan die vogeltjes voeren en terwijl wij doorlopen worden we achtervolgd door een paar vogels, we doen natuurlijk een poging om ze op de foto te zetten en dat lukt gelukkig ook.
Halverwege moet er ook nog een cache gezocht worden bij een brug terwijl wij in eerste instantie aan de verkeerde kant zoeken vinden we hem later toch aan de andere kant, Ik heb het idee dat de caches hier een stuk minder goed ingemeten zijn als bij ons, al diverse keren ligt hij niet op het nulpunt maar heeft een flinke afwijking.
Bijna aan het eind moeten we nog een flink stuk met trappen naar beneden, geen probleem denk ik want ik heb aan de overkant een hele mooie houten wandelweg gezien, dat leek mij een prima optie om terug te lopen. Helaas zien we als we beneden zijn een bord dat hij afgesloten is, ivm het helikopter vluchten in het gebied om materialen te brengen. Dus we moeten al die trappen ook weer op.
Eerst maar eens naar de waterval, prachtig om te zien maar of het is inmiddels gaan regenen of het water dat we voelen komt van de waterval af. We hebben geen idee maar nat worden we wel dus veel te snel lopen we al weer terug.
Al die trappen gaan we weer op en na een stukje lopen staan daar hutjes met banken waar je lekker kunt zitten. En daar maak ik natuurlijk graag gebruik van. We zijn niet de enigen want er zijn veel meer mensen en dat weten de vogels hier ook, je moet heel goed op je brood letten want ander pikken ze het zou uit je hand. Dat geeft wel veel mogelijkheden om foto’s van ze te maken en dat doe ik dan ook.
Thijmen wil heel graag nog verder naar boven lopen om Old Tjikko te gaan bekijken dit is een ongeveer 9.566 jaar oude fijnspar.
Old Tjikko werd oorspronkelijk beroemd als de “oudste boom ter wereld”. Het is echter een genet die in de loop van duizenden jaren nieuwe stammen, takken en wortels heeft gevormd, en geen individuele boom van hoge leeftijd. Old Tjikko wordt beschouwd als de oudste nog levende fijnspar en de op drie na oudste bekende genet. De leeftijd van de boom is bepaald door koolstofdatering van genetisch overeenkomend plantenmateriaal dat onder de boom werd verzameld. Dendrochronologie werkt namelijk niet bij gekloonde bomen. De stam zelf is naar schatting slechts een paar eeuwen oud, maar de plant als geheel heeft veel langer kunnen overleven dankzij afleggen of vegetatief klonen.
Ik laat dat even aan mij voorbij gaan nog een flink stuk omhooglopen is niet aan mij besteed, ik blijf lekker bij de vogeltjes zitten en loop dan later in een rustig tempo terug.
Onderweg geniet ik van de omgevingen, heerlijk rustig er zijn wel wat mensen op de been maar het valt gelukkig mee. Vlak bij de parkeerplaats zit een restaurantje waar ze thee verkopen, het is inmiddels flink koud geworden dus iets warms is wel heel fijn.
Na een half uurtje komt ook Thijmen hierheen en verteld van zijn tocht om niet dezelfde weg terug te nemen heeft hij een shortcut genomen een die op de kaart staat maar waarbij je dus over allerlei rotsblokken moet klimmen en klauteren, aan de foto’s te zien geen pretje dus ik ben blij dat ik de makkelijke weg weer terug nomen heb.
Hierna besluiten we om weer richting Idre te gaan dezelfde weg als we gisteren ook gereden hebben wel zo makkelijk, geen gravel. Als we halverwege zijn spot ik iets uit mijn ooghoek en roep dat Thijmen moet stoppen, er loopt namelijk een hele kudde rendieren op de heuvel. De auto is snel geparkeerd en we springen de auto uit en gaan een poging doen om mooie foto’s te maken. En ook dat lukt Thijmen staat boven op een rotsblok dus die heeft het mooiste uitzicht, maar het is gaaf om zoveel rendieren te zien en dan ook nog met die hele grote geweien.
Als ze uit het zicht zijn rijden we verder, maar niet heel ver want dan steekt de 2de kudde over op de weg. Natuurlijk moeten daar ook foto’s van gemaakt worden. En ook hier kunnen we de auto ergens parkeren, geen idee hoeveel het er zijn ze zijn niet te tellen. Ze lopen met zijn allen over de weg heen en de auto’s moeten stoppen om ze door te laten.
Wanneer ook deze kudde voorbij is gaan we weer verder, en ja hoor kudde 3 komt ook in het vizier. Ze lopen ook lekker met z’n allen op de weg en hebben geen interesse in de auto’s.
Wij zijn op weg naar de zomer parkeerplaats boven op de berg, daarvandaan is het mogelijk om wandelingen te maken en om rendieren te zien. Die komen we boven op de berg niet meer tegen maar wel een Troll, we rijden namelijk op de magic road. Dit is een weg waar je op een bepaald punt je motor moet uitzetten en hem in neutraal moet zetten. Wat er dan gebeurd verwacht je niet, de auto gaat achteruit de berg oprijden en gaat steeds harder. Gezichtsbedrog????
Boven op de parkeerplaats staat een flinke wind, het is ijskoud en het miezert ook her en der zien we stukjes sneeuw liggen, we stappen uit om de cache te zoeken op 80 meter afstand. Maar na een tijdje zoeken en voordat we weer in de auto zitten zijn we ijskoud. Blij dat we weer in de warme auto kunnen gaan zitten.
Op de terugweg stoppen we nog even voor een foto van de Troll maar heel lang blijven we daar niet, we besluiten dat het mooi geweest is en dat we naar het huisje gaan.
In Idre rijden we nog even langs te Thai’se bouwkeet, want daar hebben we wel zin in. We hebben hem gisteren al zien staan. Op het bordje staat open maar er is niemand, dan zien we dat we een telefoonnummer moeten bellen en dat ze dan binnen 1 minuut er zijn. Maar ja dan moet je wel het landnummer van zweden kennen, gelukkig breng google uitkomst en na weglaten van een nul krijg ik ook verbinding. Geen idee wat die mevrouw zegt, mijn zweeds is nihil en haar engels is niet veel. Maar het duurt inderdaad maar een minuut en ze is er, de keuze is niet reuze en de nummer van het menu makken het makkelijk om te bestellen.
10 minuten later stappen wij met onze Thai’se bakken in de auto, om nog een paar mintuutjes naar het huisje te rijden, Lekker meteen eten, en wat is het heerlijk.
Als we klaar zijn met eten zie ik buiten een eekhoorn, helaas lukte het niet om foto’s te maken door het raam heen. Dus rent Thijmen op mijn crocs naar buiten om hem toch op de foto te zetten.
