Als we vandaag wakker worden is het wereldje weer heel klein, de wolken hangen laag maar het is gelukkig nog droog. De heren hebben hier gisteren in de kast een hengel gevonden en willen die uitproberen. We doen dus lekker rustig aan.
Peter vangt als eerste een vis en die wordt dan ook uitgebreid gefotografeerd. Er worden nog diverse pogingen gedaan daarna maar ze vinden het toch te koud om lang buiten te zijn.
Daarna gaan de broodjes de oven in zodat we kunnen ontbijten en als we rond 12 uur uiteindelijk klaar zijn gaan we op pad. Helaas blijft het grijs en grauw en miezerd het een beetje. We gaan op weg naar een geocache die bij een warmwaterbron. Op de kaart loopt de weg vlak langs het water en daartussen zou de cache liggen, Een makkie zou je denken, alleen zit er tussen de weg en het water een hoogte verschil van 80 meter, iets wat ik even gemist heb.
Na een tiental meters ben ik blijven steken aangezien mijn knie weer eens opspeelt maar Rob, Peter en Patricia zijn naar beneden gelopen. Het was wel even zoek wat de makkelijkste route was want er waren heel wat schapenpaadjes die niet allemaal even makkelijk zijn.
Ik kan vanuit de hoogte goed in de gaten houden wat ze aan het doen waren, en zag diverse glibber en glij partijen voorbij komen.
De bron werd gevonden, de temperatuur gemeten en ook diverse antwoorden opgezocht, daarna kon de terug tocht weer beginnen.
Waar Rob redelijk snel een route gevonden had en ook vrij snel boven was, ging dat voor Peter en Patricia iets minder makkelijk. Iets met een hoog hek dat in de weg stond en je dan een flink stuk moet omlopen.
Maar uiteindelijk zijn ze allemaal weer boven en kunnen ze even uitpuffen. Daarna rijden we verder op deze weg, dit is de oude weg naar Leirvik die niet meer in gebruik is nadat de tunnel is gebouwd.
Daarna rijden we richting Runavik en Nes om een aantal caches te zoeken die niet al te moeilijk zijn. Er zijn er helaas een aantal waarbij je flink omhoog moet lopen en die laten we maar even aan ons voorbij gaan.
We blijven ons verbazen over het landschap hier hele hoge steile bergen die rijzen uit het water en waar dan ook af en toe een weg loopt naar een stadje of dorpje waar wat mensen wonen.
Even een klein dorpje in voor een cache en dan kom je uit bij een apart standbeeld.
We willen nog even door rijden naar het uiterste puntje van het eiland maar helaas is de weg daar afgesloten ivm het bouwen van windmolens. We kunnen hier nog wel even stoppen om van het uitzicht te genieten.
Aangezien het weer niet zo denderend is besluiten we om terug te gaan naar het huisje en lekker te relaxen. We weten niet wat ons overkomt na diverse vakanties waarbij grote afstanden werden afgelegd en waarbij we ook heel veel dingen bezochten. Dit is heerlijk, leuke dingen doen maar ook tot rust komen dat hebben we allemaal we nodig.
’s avonds besluiten we om naar het naast gelegen dorpje te gaan om daar te gaan eten. Veel keus is hier in de buurt niet dus dit lijkt een van de betere opties.
We gaan naar Muntra in Fuglafjarðar een restaurant dat niet zo heel groot is. Als we daar aankomen worden we verwelkomt door de baas, een gezellige oud mannetje dat hele verhalen verteld.
Terwijl wij de menu kaart bestuderen vraagt Peter zich af wat een bepaald gerecht is, Ræst kjøt Burgari Heimagjørt reydkål en stelt hem dan ook de vraag.
Iets met Lam dat 3 maanden in de lucht gedroogd is en wat volgens het baasje Lekkah is.
Zelfs Rob heeft hier zijn twijfels bij en dat wil heel wat zeggen, wanneer ons eten gebracht wordt overheerst de lucht van Peters burger alles. We kunnen niet thuisbrengen waar het naar ruikt maar in mijn beleving heeft iemand met zweetvoeten zijn schoenen uitgetrokken, die lucht komt van Peter zijn bord. Gelukkig vang ik maar af en toe een vlaag op en kan ik toch nog genieten van mijn Fish and Chips.
Ondanks de lucht eet hij toch zijn bordje leeg, of hij het ooit nog een keer zal nemen is de vraag maar ik denk van niet.
De heren nemen nog een cappuccino en wij kiezen het toetje, chocolade cake met ijs en slagroom. Maar aangezien dat erg machtig maar erg Lekkah is besluiten we om dat te delen.
