Een paar weken geleden met de “Meidengroep” een datum geprikt om een paar leuke multi’s te gaan doen.
Vandaag staat Morgen komt Nooit op de planning en als je de listing leest vraag je je af of je er aan moet beginnen.
“Sommige caches zijn zo gevaarlijk dat ze beter kunnen worden overgeslagen”
We verzamelen om 10 uur op de P waar sommigen natuurlijk veel te vroeg zijn en andere netjes op tijd. Helaas was er vandaag veel regen voorspeld dus Renske en in grijpen toch naar de paraplu, Yolanda een mooie Oranje poncho en de andere 3 die-hards houden het op een capuchon.
We lopen over de dijk naar het eerste wp en ja hoor je ziet het al vanuit de verte “MODDER” we glibberen voorzichtig naar beneden maar ja wat dan. Alle plekken worden bekeken en terwijl we staan te zoeken komt er een mevrouw over het pad heen lopen met de opmerking, Ik zou daar niet heen gaan.
Maar dat doen we dus toch want nadat we het coördinaat gevonden hadden blijkt dat ook ons pad te zijn. We lopen in ganzenpas glibberend en glijden verder onszelf afvragend wat doen we hier in hemelsnaam, en wie heeft dit ook al weer verzonnen???
Bij het 2de waypoint is het niet veel beter een hele steile brug waar de wind en de regen vrij spel hebben. En midden op de brug moeten we natuurlijk iets zoeken maar wat, nadat we iets beter kijken zien we dat er allemaal woorden en namen op elke plank van de brug staan maar het kwartje valt nog niet. Ondertussen is Petra met een geleend spiegeltje alle planken aan de onderkant aan het bekijken en ineens hier is wat.
Petra spring meteen op of nee duikt op haar knieën met een telefoon in haar hand hangend over het randje van de brug om de info te bemachtigen en ja hoor het lukt.
We lopen snel met z’n allen naar de andere kant van de brug want daar waait het toch iets minder. Wanneer de info is ingevoerd zien we waar we heen moeten en daar worden we niet blij van. Nog meer modder verder dan we kunnen zien.
En zo strompelen we maar weer door maar gelukkig komen we dan toch bij een beter begaanbaar stuk, modderig gras maar gelukkig wel beter om op te lopen. De modderspetters zitten bij de meeste op dit moment al boven de knieën maar dat mag de pret niet drukken.
We maken nog even een tussenstop voor een opgeloste mysterie waar Petra spontaan haar hoofd stoot, even verder moeten we klimmen en klauteren over schrikdraad. Dat is gelukkig wel afgeschermd dus we kunnen er veilig overheen.
Wanneer we aankomen bij Wageningen Beach staan daar meters hoge muren met een Hoogspanningsmast. Als alles beneden is afgezocht kunnen de waaghalzen onder ons het niet laten en moeten dan toch het trapje op om de muur te beklimmen. Achteraf ook maar goed want daar was natuurlijk ook het antwoord.
Op naar het laatste waypoint, waarbij we natuurlijk weer de nodige hindernissen tegenkomen meer schrikdraad en modder en als je alles gehad denkt te hebben moet je ook nog een krib op. Geen modder maar vogelpoep en ongelijke stenen, geen idee wat erger is maar gelukkig het eind nadert.
De eerste hint wordt snel gevonden maar ja wat dan, iets wat we bij het vorige wp al geprobeerd hadden moeten we nu toepassen en ja hoor dat lijkt goed te zijn.
Na nog wat glibber en glij partijen komen we dan eindelijk aan bij de verharde weg, ondertussen is het gelukkig wat droger geworden dus kunnen we even lunchen voor we naar de cache gaan. Vlak bij het eindpunt staat helaas een auto met 2 vissers iets dat het zoeken wat moeilijker maakt.
Terwijl iedereen op een ander plekje kijkt besluit Petra even goed ergens onder te kijken en rolt spontaan achterover. Na een eerst schrik reactie moeten we toch spontaan lachen, gelukkig vindt Renske een paar minuten later toch de cache vindt.
Helaas is het dan ook gedaan met het droge weer en komt de regen weer met bakken uit de hemel, gelukkig zijn we bijna bij de auto en gaan we allemaal lekker naar huis.
Wat een gave dag ondanks de modder en de regen, hopelijk is het morgen wat droger wanneer we deel 2 gaan proberen.
