Zaterdag was het dan eindelijk zo ver en loopt om 5 uur de wekker af, we zouden om 6 uur bij Patricia en Peter zijn om die dag het langste stuk van de reis naar Kroatië te maken. Wonder boven wonder lukt dat en we staan maar een paar minuten te laat bij hen voor de deur. Gauw alle spullen herverdelen in de auto en dan kunnen we op pad.
We hebben geluk na de eerste stop in Venlo om te tanken kunnen we het grootste deel van de dag lekker doorrijden. Waarbij we onderweg een paar stops maken om even de benen te strekken en om onszelf en de auto van eten te voorzien. Helaas hadden we net voor München wat vertraging.
Als we de grens overgaan in Oostenrijk zien we ook meteen weer hoge bergen ze blijven toch nog steeds heel imposant. De vignetten zijn online al aangevraagd dus we hoeven ook niet te stoppen om er een te kopen. Het is nog ongeveer 1,5 uur rijden naar het hotel over voornamelijk snelwegen met heel veel tunnels de een nog langer als de ander. In een aantal tunnels zijn wegwerkzaamheden dus het verkeer wordt door een tunnel geleid met elk 1 baan. Onze kant reed gelukkig lekker door maar aan de andere kant stond een file van kilometers lang.
We besluiten om voordat we bij het hotel aankomen iets te eten aangezien ik gelezen had dat er daar in de omgeving niet zoveel was.
Onze stop in Flachau bij een restaurant blijkt een goede keus te zijn. De schnitzels bedekken bijna het hele bord en zijn ook erg lekker. Het is een leuk restaurant met een leuke ober die de benen onder zijn kont vandaan rende zo druk was het.
Daarna is het nog z’n 20 minuten rijden naar het hotel waar we net voor het donker aan zouden komen, wel zo makkelijk vindt ik. Als we de snelweg afrijden moeten we door een tolpoortje dat open zou moeten gaan door het scannen van ons kenteken maar terwijl we al een paar minuten staan te wachten gaat hij maar niet open. Terwijl ik in alle hectiek mijn papieren probeer te vinden roept Peter in een helder moment moet je misschien nog verder naar voren rijden? En terwijl Rob een meter opschuift gaat het poortje open, mysterie opgelost voortaan verder doorrijden.
Bij het hotel aangekomen kunnen we al snel inchecken en de kamers zijn snel gevonden, uitpakken hoeft niet want we slapen hier maar 1 nachtje. We gaan nog even in de Bar een drankje drinken om zo de avond af te sluiten. Wanneer ik een cola bestel krijg ik wel een apart flesje, Dracola heel leuk om te zien en ook erg lekker.
Dan is het toch tijd om te gaan slapen aangezien we morgen weer vroeg op moeten, We willen op tijd door de Karawanken tunnel rijden om de grootste drukte mocht die komen voor te zijn. Dus om 7 uur zitten wij al aan het ontbijt in de eetzaal waar ook een buslading chinezen zit te eten. Waar wij gaan voor brood en beleg zien we dat zij hun borden volscheppen met komkommer, tomaat, augurk en pepers. Niet ons ding maar verschil moet er wezen.
We rijden uiteindelijk om 8.30 bij het hotel weg en rijden binnendoor richting de tunnel. Net voor de tunnel moeten we de snelweg op en dus ook weer door een tolpoortje gelukkig gaat hij deze keer meteen open en binnen een paar minuten rijden we de Karawanken tunnel al in.
Het is nog maar een klein stukje rijden naar onze eerste stop in Slovenië de Vintgar Kloof wanneer we daar aankomen is het al lekker druk en kunnen we op een van de laatste plekjes parkeren.
We volgen de meute naar de kassa en vanaf daar is het een smal pad door de kloof heen, waar we ons verbazen over al het moois dat we daar zien. Het ene punt nog mooier als het andere en elke bocht die je omgaat zie je weer iets anders moois.
We lopen dik een uur door de kloof genietend van al dat moois en vooral foto’s maken. Aan het eind zien we nog een grote waterval. En moeten nu buitenom want het is eenrichtings verkeer terug lopen naar de auto.
We kiezen voor het makkelijke groene pad, nou ja makkelijk het is nog een hele klim naar boven. Gelukkig zijn hier weinig trappen en het uitzicht boven aan maakt alles goed.
We besluiten om wat te gaan drinken en lusten ook wel een hotdog aangezien we al langer aan het lopen zijn dan de planning was en de lunch natuurlijk in de auto ligt. De mannen lopen naar de kiosk om te bestellen terwijl ik nog aan het uitpuffen ben.
Als ze terug komen zeggen ze meteen niet schrikken hoor!!!! Ze moesten voor 4 drankje, 3 hotdogs en 1 panini bijna 60 euro afrekenen. Dat was even slikken en meteen een goede leer voor de volgende keer eerst kijken wat iets kost dan pas bestellen.
Het smaakt gelukkig goed en kort daarna vertrekken we voor het laatste stuk. In de wei staan een hoop koeien met grote bellen om en die klingelen lekker luid en door elkaar. Leuk om te zien en te horen.
Daarna lopen we over een smal pad op weg naar de auto en genieten van alle uitzichten die we zien.
Veel later dan we dachten komen we bij de auto aan en maken een plan van hoe verder. We besluiten om wat dingen over te slaan en maar meteen naar de oudste cache van Slovenië te rijden die ligt vlak bij de grens van Kroatië wel zo makkelijk.
Wanneer we er bijna zijn duiken we in een file er is een groot ongeluk gebeurt en de weg is afgesloten. Googlemaps geeft meteen een andere route aan maar helaas voor ons komt die net voor het ongeluk weer op de zelfde weg en hebben we toch nog vertraging. we worden een zijweg opgestuurd die is lekker smal en met passerende caravans en campers is er weinig ruimte en kunnen we stapvoets rijden. Gelukkig duurt het maar even en kunnen we al snel verder.
Wanneer we aankomen bij de cache moeten we nog zo’n 400 meter lopen en het begint helaas te spetteren. Rob blijft in de auto en Patricia, Peter en ik gaan verder we lopen door een soort van beelden tuin met gigantische sculpturen. Gelukkig wordt de cache gauw gevonden en kunnen we weer terug.
Dan wordt het tijd om naar Kroatië te vertrekken en dat is een peuleschil we zijn met 5 minuten al de grens over en kunnen daarna lekker doorrijden.
We komen aan bij onze huisjes en kunnen al vlot naar binnen, De spullen worden naar binnen gegooid zodat we op pad kunnen om wat te eten.
Het eerste restaurant lekker dichtbij is gesloten dus we rijden door en vinden er een die open is en ook nog plek heeft. We nemen met z’n allen de meatplate wat geen slechte keus is we hebben heerlijk gesmikkeld.
Daarna is het toch tijd om weer terug te rijden nog even wat te drinken en dan lekker te gaan slapen.
