Vandaag weer op tijd op lekker ontbijten met de broodjes die bij de deur worden gezet ’s morgens. Het is vandaag weer mooi weer met een strak blauwe lucht. Nadat alles ingepakt is gaan we weer op pad. Net voorbij het dorp komen we lang een kleine kapel, je ziet ze hier in alle soorten en maten en op de meest vreemde plekken.
Daarna rijden we door om naar de Silvretta Hoch Alpenstrasse te gaan rijden. Dit is een tolweg van 22 kilometer met 34 haarspeld bochten en hellingen van 10 tot 12%. Erg leuk om te doen maar vangrail kennen ze hier niet tewijl de afgrond toch stijl naar beneden gaat.
Eenmaal boven gekomen zijn we weer voorbij de boomgrens erg mooi maar ook vrij kaal.
Het uitzicht is prachtig en ook hier is de stilte aanwezig. Even verderop is de Silvretta See een Stuwmeer op 2030 meter hoogte dat een rare kleur blauw heeft. Rondom het meer loopt een wandeling die we wilden gaan doen maar helaas zijn er werkzaam heden en is een deel van de route afgesloten.
Het is wel een spectaculair gezicht. Een eindje verder zie ik dat er een geocache ligt die moeten we toch nog even meenemen, Hij ligt op de grens met Tirol leuk om ook daar geweest te zijn.
We rijden nu aan de andere kant van de berg af veel minder steil en ook zijn de bergen minder hoog. Een totaal ander landschap als we gezien hebben op weg hier naar toe.
Hier zijn ook een paar visvijvers met vissen erin, niet groot maar wel veel vis.
Aan het eind van de route besluiten we om toch maar terug te rijden omdat een rondje om de bergen hier rijden geen optie is.
Dus we gaan alle 34 haarspeld bochten nu nog een keer nemen maar nu naar beneden, dat is minder makkelijk als naar boven. Onderweg komen we ook nog een auto tegen met zwaailicht met een bordje special transport en ja hoor een grote vrachtwagen met daarop hele grote buizen die meer dan de helft van de weg inneemt moet er voorbij, wij aan de kant zover mogelijk, de kant zonder vangrail en met een flink hoogte verschil niet leuk dus. Maar gelukkig is hij er voorbij en kunnen wij ook verder.
Na een lange rit zijn we eindelijk beneden, omhoog is toch een stuk minder gevaarlijk voor mijn gevoel als omlaag.
Op de weg hier naar toe hadden we nog een kabelbaan gezien we besluiten om daar nog even mee omhoog te gaan het is de Tavamunt baan die naar de Alpstöbli gaat op 1550 meter hoogte. Een grote bak waarin wel 30 mensen kunnen. Wij zitten er op de heenweg maar met z’n 3en in.
De trap naar beneden vind ik wat minder met mijn hoogte vrees maar je boven kun je ook niet blijven staan. We gaan hier lekker even wat drinken en hebben net besteld wanneer we er achterkomen dat er toch nog plekken zijn waar je niet kunt pinnen. En je raad het al portemonee ligt natuurlijk nog in de auto. Rob maakt nog even een extra ritje om hem op te halen zodat we straks kunnen betalen. Heerlijk rustig hier op de berg er komen alleen wandelaars, je kunt hier alleen lopend of met de kabelbaan komen.
Aangezien het al laat in de middag is en hier alleen maar gevorderde routes lopen van een paar uur besluiten we om hier lekker in de zon te blijven zitten. Martijn doet een paar pogingen om foto’s te maken met Rob z’n kamera en sommige zijn best goed.
We pakken de kabelbaan weer naar beneden en besluiten dan bij Landal vanavond te gaan eten, lunch hebben we overgeslagen dus we lusten allemaal wel wat.
Martijn kiest zijn lievelings gerecht uit Spätzle met kaas. Aangezien we redelijk vroeg zijn in het restaurant zitten we er alleen. Lekker rustig, Martijn wil nog gaan zwemmen en gaat zijn spullen halen. Een klein bad met voornamelijk Nederlanders wel zo makkelijk.
Vandaag weer vroeg onder de wol voor een drukke dag morgen.
