Vandaag besluiten we om weer wat verder weg te gaan. Onze eerste stop is Los Tilos de Moya een natuurgebied in het noorden van het eiland. Het is een van de laatste inheemse laurierbossen van Gran Canaria, en aangezien er bij staat dat het een makkelijke wandeling is van 2 kilometer durven we dat wel aan.
Na dik een uur rijden komen we in de buurt waar we moeten zijn is niet helemaal duidelijk. Op een gegeven moment rijden we een weg in die erg smal is als er een tegenligger aankomt heb je een probleem want ruimte om te passeren is er niet en er zijn ook diverse hele scherpe bochten. Als we aankomen op de plek waar google zegt dat we moeten zijn twijfelen we, het is verlaten en de parkeerplaats overgroeid. We besluiten om nog maar een stukje door te rijden want daar is een kerkje zodat we kunnen kijken waar we nu toch moeten zijn.
Eenmaal weer op weg wordt de weg er niet beter op maar het kerkje bereiken we. Maar dan in de wijde omgeving geen bordjes te zien en we zijn hier niet de enige. We besluiten om naar beneden te rijden omdat we daar wel wat gezien dachten te hebben. En ja hoor halverwege de helling vinden we nog 2 parkeerplaatsen met een bord.
Iedereen uit de auto en op weg, na goed 200 meter gelopen te hebben slaat bij mij de twijfel toe. Ik heb iets gelezen maar wat, google erbij en wat reviews lezen en ja hoor we gaan de verkeerde kant op. Allemaal in ganzepas weer terug om de weg over te steken naar het goede pad.
het ziet er daar meteen weer beter uit minder stijl en een mooi pad, dat langs het ravijn loopt.
We kijken onze ogen uit en genieten weer lekker van de natuur. Helaas is het hier ook droog zodat er niet heel veel meer in bloei staat. Als we aan het eind van het pad komen zie ik al meteen dat het toch niet zo makkelijk was als de reviews zeiden, we moeten een flinke afdaling maken met trappen en padden gemaakt van ongelijke stenen. Het lukt maar daar is ook alles mee gezegd. Want eenmaal beneden betekend dat dat de auto nog ergens boven staat. Ik laat de mannen maar lekker de andere route lopen en wacht samen met Tobias en Patricia bij het bezoekers centrum, dat helaas dicht is.
Terwijl we daar zitten vliegen er diverse vogels om ons heen die we natuurlijk op de foto moeten zetten.
Al gauw zijn de taxi’s gearriveerd en kunnen we instappen, onze volgende stop zou een Lost Place zijn niet heel ver hier uit de buurt. Wanneer we daar aankomen staat er een groot bord dat we er niet mogen parkeren, helaas is er nergens een plek in de buurt waar we wel kunnen staan dus we rijden maar snel weer door.
We rijden door naar de vulkaan Pico De Bandama het is een smalle kronkelige weg die naar het hoogste punt loopt. Gelukkig kun je er makkelijk met de auto komen en is er genoeg parkeerplaats. Het uitzicht is prima je kunt heel ver kijken.
En ook daar zijn natuurlijk hagedissen te zien die goed poseren voor een foto.
Nadat we alle kanten bekeken hebben gaan we naar de volgende stop, Barranco de Las Vacas ook daar zijn Patricia en ik vorig jaar geweest maar hij blijft mooi. Onderweg weet Rob nog een mooi plaatje te maken van een kerk, die we dit keer helaas niet bezoeken.
Parkeren is daar nog altijd een dingetje maar met wat pas en meet werk en een wiel dat in het luchtledige hangt, past het net.
Even de weg oversteken een flink stuk naar beneden en dan zijn we in de kloof, het blijft spectaculair om te zien. De kleuren en de structuur van de stenen, heel erg mooi. Er worden natuurlijk weer genoeg foto’s gemaakt.
Daarna besluiten we om naar Maspalomas te gaan om daar te gaan eten, het eerste restaurant dat was uitgezocht werd afgekeurd door een paar heren, daarna kwamen we er een paar tegen die we te duur vonden. Maar gelukkig toch nog een gevonden die door de keuring kwam. Het werd El Gaucho een steakhouse met heel lekker eten.
